Hlavní obsah

koniec [kɔɲεts]

Podstatné jméno, rod mužský końca; końcowi; końce; końców

  1. konec okamžik, závěr zakončení
  2. konec existence, zánik organizace, hnutí ap.

Podstatné jméno, rod mužský końca; końcowi; końce; końców

  • To koniec.Je konec.; Je po všem.na końcukoncem čehow końcukonečně po čekání ap., koneckonců, nakonec

Vyskytuje se v

chylić się: chylić się ku końcowichýlit se ke konci/k závěru

wiązać: z trudem wiązać koniec z końcemprotloukat se životem

zmierzać: zmierzać do końcaspět ke konci

początek: od początku do końcaod začátku do konce

chýlit se: chýlit se ke konci/k závěruchylić się ku końcowi

spět: spět ke koncizmierzać do końca

závěr: na závěrna koniec

koncem: koncem devadesátých letpod koniec lat dziewięćdziesiątych

konec: Je konec.To koniec.; Już po wszystkim.

léto: koncem devadesátých letpod koniec lat dziewięćdziesiątych

po: Je po všem.To koniec.; Już po wszystkim.

začátek: od začátku do konceod początku do końca