odpor

Podstatné jméno, rod mužský

1. (vzdor) vůči komu/čemu о́пір m, протиді́я f, спро́тив m, протистоя́ння n
2. (protisíla) о́пір m
3. (k odpudivému ap.) ke komu/čemu оги́да до ко́го/чого́ f
   (nelibý pocit) відра́за до ко́го/чо́го f

Podstatné jméno, rod mužský

• mít odpor ke komu/čemu → нена́видіти

Vyskytuje se v

klást: klást odpor komu/čemu → чини́ти о́пір кому́/чому́

о́пір: чини́ти о́пір кому́/чому́ → klást odpor komu/čemu

чини́ти: чини́ти о́пір кому́/чому́ → klást odpor komu/čemu